Achtertuin van Jan Wolkers, De (2002-2003)
Naast schrijver en beeldend kunstenaar was Jan Wolkers ook een groot kenner en liefhebber van de natuur. Dit bracht regisseur Machteld van Gelder op het idee om met hem een 'literair natuurprogramma voor de jeugd' te maken. De toen al hoogbejaarde Wolkers zei niet direct ja, maar uiteindelijk stemde hij toe om de serie te maken vanuit zijn wilde tuin op het eiland Texel. Het moest geen biologieles worden, want Wolkers wilde iets laten zien wat kinderen zelf ook kunnen meemaken en hen zo respect voor de natuur bijbrengen. Iedere aflevering duurt 7 minuten en laat zien zien hoe Wolkers al wandelend op aandoenlijke en grappige wijze vertelt over zijn achtertuin.
Op de achterkant van de VPRO-gids staan in de rubriek Achterwerk al jaren ingezonden brieven van kinderen. De vaak openhartige brieven gaan over alles wat kinderen bezighoudt, zoals huisdieren, ouders, het gevoel "anders" te zijn, maar ook voor gedichten, moppen en een zelfgemaakt stripverhaal is ruimte. Voor de televisieversie van de rubriek wilde men graag het intieme aspect, het alleen een brief schrijven, behouden. Daarom werd de kleinste studio ter wereld bedacht, De Kast. De formule was even simpel als doeltreffend. De afgesloten kast werd voorzien van een camera met een gordijntje, dat de kinderen zelf moesten open- en weer dichtdoen.
Voor het tijdschrift 'The New Yorker' maakte Charles Addams sinds de jaren '30 grappige tekeningen, meestal een enkel plaatje zonder tekst. Addams hield van zwarte humor en tekende daarom vaak excentrieke personages en monsterlijke figuren in humoristische situaties. Omdat geen van de karakters een naam had werden ze al gauw de familie Addams genoemd. Of en hoe er een familierelatie was, werd uit de tekeningen niet duidelijk. Televisieproducent David Levy werd begin jaren '60 gewezen op een boek waarin alle tekeningen verzameld waren en vroeg Charles Addams toestemming om een serie rond zijn personages te maken.
Het Franse echtpaar Jean de Brunhoff en Céleste Sabourad had na hun huwelijk in 1924 drie kinderen kregen. Voor het slapen gaan vertelde Céleste hen zelfbedachte verhaaltjes over het olifantje Babar, die Jean inspireerde tot het maken van een boekje. Behalve de tekst maakte hij ook de illustraties. In 1931 werd het eerste deeltje van Babaruitgegeven, dat al snel een succes werd, en er zouden nog zes boeken volgen. Ook buiten Frankrijk werden de avonturen van het olifantje populair, al moest Nederland tot 1947 wachten voor de eerste vertaling. Jean was toen al overleden, maar zijn zoon Laurent zette het werk van zijn vader voort en heeft tientallen vervolgen gemaakt.
Omschrijving
De eerste aflevering van De Boefjes werd in 1922 gemaakt, lang voordat er televisie was. De reeks was een idee van producent Hal Roach, bekend van Laurel & Hardy, en was onder de titel Our Gang als voorprogramma in de bioscoop te zien. De serie sloeg direct aan, zeker toen er vanaf 1929 ook afleveringen met geluid werden gemaakt. Alle hoofdrollen werden gespeeld door kinderen die samen opgroeien. Ze zijn heel avontuurlijk ingesteld en doen vaak volwassenen na. Zo beginnen ze een taxibedrijf, houden een racewedstrijd en gaan als brandweermannen aan de slag. In de loop der jaren werden kinderen die te oud werden vervangen door nieuwe acteurtjes.
Omschrijving
Omschrijving
Frank Groothof maakte in 1984 samen met zijn twee jaar jongere broer René een kindervoorstelling geïnspireerd op hun eigen jeugdjaren met de toepasselijke titel 'Broertjes'. Bekeken vanuit het perspectief van een kind speelden ze twee broers die samen een slaapkamer delen. De broers kunnen het goed met elkaar vinden, al hebben ze ook wel eens ruzie. Meestal bedenken ze een spannend avontuur waarbij hun bed (eigenlijk een trampoline) verandert in een schip op volle zee of zijn op de vlucht voor het monster Zarachustra dat al hun speelgoed wil verslinden. Aan het avontuur komt een abrupt einde als hun vader hun kamer binnenkomt en zegt dat ze moeten gaan slapen.
In bijna iedere klas zit wel een buitenbeentje, een leerling die net even anders is dan de rest en buiten de groep valt. Zo iemand is Buster, een Deens jongetje dat altijd optimistisch is, ook al wordt hij soms door zijn klasgenootjes gepest. Zijn grootvader was de levende kanonskogel in het circus en zijn vader is een werkloze goochelaar. Buster heeft van hem vader ook enkele trucs geleerd en wil zelf ook goochelaar worden. Op school is niemand geïnteresseerd, alleen zijn gehandicapte zusje Ingeborg vindt het leuk wat hij doet. Buster (uitgesproken als "Boester") heeft een bijbaantje waarbij hij melk rondbrengt.
De klussende buurmannen waren voor het eerst te zien in de korte Tsjechische film 'Kutaci' (Denkers) uit 1976, maar nog zonder baret en bolletjesmuts. Een paar jaar later kreeg het duo een eigen serie onder de naam...A je to! ("...Dat is alles!"). Aanvankelijk hadden de makers een volwassen publiek voor ogen. Al snel bleek dat ook kinderen de klussers erg leuk vonden zodat de animatieserie uitgroeide tot een reeks voor de hele familie. De NCRV zond als eerste een paar afleveringen uit onder de titel De twee stuntels, zonder dialogen. De serie sloeg pas echt aan toen de VPRO deze ging uitzenden.
Belangrijke toevoeging waren de grappige teksten uitgesproken door Kees Prins en Simon van Leeuwen, een idee van Burny Bos, destijds verantwoordelijk voor de kinderprogramma's van de VPRO. Nederland is het enige land waar de buurmannen stemmen hebben. De lijfspreuk van de twee buurmannen, "a je to!", werd onvertaald gelaten. De buurmannen houden van klussen en helpen elkaar als de nood aan de man is. Dat er vaak van alles mis gaat mag de pret niet drukken. Ook hun optimistische kijk op het leven karakteriseren deze doe-het-zelvers. Bedenker van de serie, Lubomír Beneš, hield zich sinds sinds de jaren 50 bezig met het maken van animatiefilms. 
Ergens op een pleintje woont buurman Bolle, een onhandige en soms kinderachtige man, al bedoelt hij het nooit slecht. Zijn onbeholpen gedrag wordt veroorzaakt door zijn buurvrouw op wie hij stilletjes verliefd is. Zij is de moeder van een aantal kinderen die graag op het pleintje spelen. Buurman Bolle durft niet goed te vertellen dat hij de buurvrouw leuk vindt. Als hij haar tegenkomt zegt hij niet veel meer dan "mooi weertje, moeder van de kinderen". Hij wil ook graag meedoen met de spelletjes van de kinderen. Maar bij verstoppertje speelt buurman Bolle vals door te snel te tellen en vervolgens "buut iedereen!" te roepen.
Omschrijving
De krantenstrip 'Peanuts' van Charles M. Schulz debuteerde op 2 oktober 1950 in zeven Amerikaanse kranten. De strip draait om een groepje kinderen, waaronder Charlie Brown en zijn hond Snoopy. Volwassenen komen in het verhaal niet voor. In 1984 waren er meer dan 2000 kranten in de gehele wereld die de strip publiceerden. Charlie Brown is een altijd tobbend maar innemend jongetje van ongeveer 6 jaar oud. Hij wint nooit met honkbal en het lukt hem maar niet een vlieger op te laten, toch blijft hij het keer op keer proberen. Zijn hond Snoopy heeft een grenzeloze fantasie, ligt graag bovenop zijn hondenhok en is bevriend met het vogeltje Woodstock.
Omschrijving
Omschrijving
Een vrolijk getekend decor met drie gaten waardoor een hoofd en twee armen uitstaken was het begin van deze door Frans Lasès bedachte serie. Hij begon als freelance programmamaker en regisseur in 1990 bij de VPRO en creërde zo meneer de Koekepeer. Het programma voor de kleine kijker bestaat uit korte losse filmpjes. Iedere aflevering bevat een vertelling van meneer de Koekepeer over alledaagse dingen die kinderen meemaken, bijvoorbeeld over een verjaardag en wat daar allemaal bij komt kijken. De filmpjes die tussendoor worden vertoond zijn onder andere kinderen aan het woord in Kleutergeleuter, Alfred Luister, Buk, Fiësta, Dzjengis Khan en Pinken Place.
Omschrijving
Omschrijving
Omschrijving